Opublikowano 23 lipca 2025
W pałacu konserwatorzy pieczołowicie pozdejmowali pokrycia ścian, wydobywając oryginalne polichromie w różnych pomieszczeniach parteru i piętra. Niektóre z nich okazały się ledwo widoczne, ale i trafiły się miłe niespodzianki. Wyraźniejsze rysunki znaleźliśmy m.in. w bibliotece, a przede wszystkim w sypialni na parterze. W ukrytym przez lata, zamurowanym przejściu do saloniku Ireny Sczanieckiej przetrwał malunek w wyjątkowo dobrym stanie. Sukcesywnie z warstw tynku rozbierane są również elewacje, ukazując w całej okazałości ceglaną strukturę budynku.
Trzy kondygnacje pałacu zostały już połączone szybem windowym, za to zaczęły znikać schody prowadzące do piwnicy, które po przebudowie znajdowały się w prawym skrzydle pałacu. Piwnica nie przestaje intrygować, ale w ostatnim czasie udało się poznać jeszcze nieco lepiej jej zakamarki i uprzątnąć kolejne metry kwadratowe – a w zasadzie sześcienne. Cała przestrzeń nabiera coraz wyraźniejszego kształtu, również od zewnątrz – w formie wyrównywanych otworów okiennych.
W mniejszych budynkach tworzących zespół pałacowo-parkowy w Nawrze również prace nie zwalniają. Oficyna zachodnia po przebudowie wnętrz i wymianie dachu przechodzi intensywny remont elewacji. W etapie zaawansowania prac goni ją oficyna wschodnia, gdzie po wymianie dachu i przebudowie części środkowej i tylnej, prace koncentrują się obecnie na przebudowie i kładzeniu instalacji w części frontowej parteru, w piwnicy, na piętrze i poddaszu.
W parku obok widocznej już szklarni ponad poziom ziemi wzniesiony został kamienno-ceglany półkolisty tunel – to rekonstruowana piwniczka-lodownia. W pobliżu budynków ogrodniczych powstaje też może mniej widowiskowe, za to niezwykle użyteczne miejsce składowania odpadów.
Kształtów i wysokości nabiera również stojący przy drodze Dom Zarządcy.