Opublikowano 17 sierpnia 2022
DANIELEWSKI Ignacy
(1829 – 1907), drukarz, wydawca, poeta, pisarz ludowy.
Ur. w Borku Wlkp. Uczeń seminarium nauczycielskiego w Paradyżu. Następnie nauczyciel w Trzemesznie i Bydgoszczy. Od 1855 r. w Chełmnie. Tu rozpoczął pracę u wydawcy tygodnika „Nadwiślanin” drukarza i księgarza Józefa Gółkowskiego, przyszłego teścia, po którym przejął z czasem interes. Rozpoczął wydawanie dodatków do „Nadwiślanina”, w tym z dużym sukcesem „Przyjaciela Ludu”. Starał się kształtować poglądy patriotyczne odbiorców wydając w dużym nakładzie od 1862 r. „Polski Kalendarz Katolicki dla Kochanych Wiarusów Prus Zach., Wielkiego Księstwa Poznańskiego i Śląska”. Jego działania spotkały się ze stanowczą reakcją zaborcy i koniecznością odbycia przez Danielewskiego kary jednego roku więzienia w twierdzy Wisłoujście. Tam ułożył popularną później we wszystkich zaborach pieśń „Wisło Moja, Wisła Stara”. Po odbyciu kary został posłem sejmu pruskiego. Działał nadal społecznie, jednak w związku z faktem, że to Toruń stał się niebawem centrum ruchu polskiego, sprzedał „Nadwiślanina” wydawcom „Gazety Toruńskiej”. Z czasem, w związku z częstszą obecnością w Toruniu, upadły prowadzone przez niego w Chełmnie, księgarnia i drukarnia. Od 1873 r. zamieszkał w Toruniu, rozpoczął pracę w „Gazecie Toruńskiej”. W związku z kolejnymi naruszeniami prawa prasowego trafił na 14 miesięcy do więzienia, wrócił jednak po odbyciu kary do redagowania prasy. Od 1875 r. zaczął wydawać z sukcesem tygodnik „Przyjaciel”, od 1883 r. „Gazetkę dla Dzieci”, a od 1884 r. tygodnik rolniczy „Gospodarz”. Działał w różnych organizacjach, był wśród współzałożycieli Towarzystwa Naukowego w Toruniu. Pisał utwory i wiersze. Zm. w 1907 r. w Toruniu. Pochowany na cmentarzu nowomiejskim. Ufundowano mu obecnie nie istniejący już pomnik.
 
Oprac. na podstawie:
Tadeusz Zakrzewski, Danielewski Ignacy, [w:] Toruński słownik biograficzny, pod red. Krzysztofa Mikulskiego , t. 1, Toruń 1998, s. 71-72.