Opublikowano 17 sierpnia 2022
KARŁOWSKA Maria
(1865 – 1935), założycielka Zgromadzenia Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej, błogosławiona Kościoła Katolickiego.
Urodziła się 4 września 1865 w Wielkopolsce, w majątku Słupówka (dziś Karłowo). Pochodziła z wielodzietnej rodziny ziemiańskiej. Była jedenastym dzieckiem Mateusza Karłowskiego h. Prawdzic oraz Eugenii z Dembińskich h. Rawicz. W 1870 roku, po sprzedaży Słupówki, cała rodzina Marii przeprowadziła się do Poznania. Ona wraz z bratem Zdzisławem zamieszkała w majątku najstarszego brata Leona w Grąbkowie, w powiecie rawickim. Przebywała u niego około czterech lat, po czym wróciła do Poznania. Tam też rozpoczęła swoją edukację. Trudne chwile przeżyła w sierpniu i wrześniu 1882 roku, kiedy to w odstępie jednego miesiąca straciła oboje rodziców. Po ich śmierci opiekę nad Marią przejęło starsze rodzeństwo, przede wszystkim siostra Wanda, która była jej matką chrzestną. Wkrótce starsze rodzeństwo zdecydowało, że najmłodsza z Karłowskich, będzie przygotowywać się do pracy w pracowni krawiectwa i haftu, którą prowadziła Wanda. W związku z tym wysłano ją na rok do Berlina, aby odbyła kurs kroju i szycia. Po powrocie rozpoczęła pracę w pracowni Wandy. Po powrocie do Poznania poza pracą angażowała się w działalność charytatywną oraz dobroczynną. W sposób szczególny starała się pomóc zagubionym kobietom i dziewczynom uprawiającym nierząd. Miała kilka propozycji małżeństw, lecz je odrzucała. W 1894 założyła Zgromadzenie Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej i opracowała jego konstytucję, a także podręczniki ascetyczne, wychowawcze i praktyczne, zawierające wyczerpujące wskazania. Jej pracę charytatywną dostrzegła hrabina Aniela Potulicka, ofiarując w Winiarach (obecnie dzielnica Poznania) zabudowania gospodarcze z 4 hektarami gruntu, na którym w latach 1895–1908 zbudowano dom dla 70 osób. 20 czerwca 1902 Maria Karłowska wraz z kilkoma współpracownicami: s. Kazimierą Jaworską, córką Klementyny i s. Magdaleną Piechowiakówną złożyły śluby zakonne, dodając jako czwarty – ślub poświęcenia się pracy nad osobami zagubionymi moralnie, a 13 kwietnia 1909 biskup Edward Likowski zatwierdził Zgromadzenie Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej na prawie diecezjalnym. Jej praca społeczna na rzecz ubogich, chorych i rozbitych rodzin Poznania zaowocowała założeniem zakładów wychowawczo–resocjalizacyjnych i szpitali dla chorych wenerycznie, dla dziewcząt i kobiet. Poza Winiarami zorganizowała placówki w Wiktorynie k. Lublina, Toruniu, Łodzi, w Pniewitem i Topolnie, Jabłonowie Pomorskim tworząc fabrykę biszkoptów, wzorcowe gospodarstwa i szkołę gospodarczą. Założyła dziewięć ośrodków, w których opiekę i pomoc znalazły kobiety z marginesu społecznego. Zmarła w opinii świętości 24 marca 1935 w domu zakonnym w Pniewitem k. Chełmna wśród modlących się współsióstr, w wyniku niedomogi mięśnia sercowego. Pogrzeb odbył się 28 marca w Jabłonowie Pomorskim z udziałem przybyłych biskupów chełmińskich: Stanisława Okoniewskiego i Konstantyna Dominika oraz licznym udziale duchowieństwa i wiernych. Beatyfikowana została przez papieża Jana Pawła II dnia 6 czerwca 1997 r. w Zakopane.
 
Oprac. na podstawie:
Marcin Maksymilian Łobozek, Błogosławiona Maria Karłowska, [w:] Folia Historica Cracoviensia, t. 15/16, s. 415-426.