Opublikowano 17 sierpnia 2022
PIETRYKOWSKI Tadeusz
(1895 – 1940), prawnik, bibliofil.
Ur. się w położonych niedaleko Żnina Gorzycach. Uczył się w gimnazjum niemieckim w Nakle nad Notecią, a od 1917 r. studiował filozofię w Berlinie. Naukę przerwał w związku z powołaniem do armii niemieckiej i wysłaniem na front w północnej Francji. Pod koniec 1918 r. wałczył już w powstaniu wielkopolskim i w 1919 r. został komendantem Kcyni i tamtejszego obozu jeńców niemieckich. Wziął także udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Został odznaczony Krzyżem Walecznych. Wrócił na studia do Poznania, kończąc je w 1924 r. Przeniósł się następnie do Torunia rozpoczynając tu działalność prawniczą. Włączył się też w działalność naukową i kulturalną miasta, przystępując m.in. do Towarzystwa Naukowego w Toruniu i Konfraterni Artystów. W 1926 r. został jednym z współzałożycieli Towarzystwa Bibliofilów im. J. Lelewela i objął funkcję sekretarza. Jednocześnie sam gromadził cenny i obszerny księgozbiór, a także publikował w regionalnej prasie. Opublikował też książkę pt. Ruch niepodległościowy na Pomorzu. Poza działalnością społeczną ceniony był, także na szczeblu centralnym, przede wszystkim za swoją działalność prawniczą. Z tego też powodu w 1937 r. został wiceprezesem, a dwa lata później prezesem sądu okręgowego w Katowicach. Także na Śląsku szybko włączył się w działalność bibliofilską. Po wybuchu wojny trafił do wojska. Kierował konwojem ewakuującym katowicki sąd do Tarnopola. Został tam aresztowany przez sowietów, osadzony w Kozielsku, a następnie zamordowany w 1940 r. w Katyniu.
 
Oprac. na podstawie:
Tadeusz Zakrzewski, Pietrykowski Tadeusz, [w:] Toruński słownik biograficzny, pod red. Krzysztofa Mikulskiego, t. 2, Toruń 2000, s. 199-201.