Opublikowano 28 grudnia 2022
SIKORSKI Czesław
(19431 – 1995), archeolog, historyk, starszy kustosz Muzeum im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu, miejski konserwator zabytków, działacz społeczny.
Urodził się 4 stycznia 1943 r. w Gnieźnie. Podstawowe wykształcenie odebrał w rodzinnym mieście, po czym rozpoczął studia w zakresie archeologii na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Pracę magisterską pt. „Materiały do pradziejów powiatu lipnowskiego” obronił w 1967 r. Już w trakcie ostatniego roku studiów odbył staż w urzędzie Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Olsztynie. Po zakończeniu studiów podjął pracę w Muzeum Okręgowym im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, a od 1 kwietnia 1968 r. związał się na stałe z Muzeum im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu, w dziale archeologicznym i historycznym. W 1975 r. poślubił Janinę Bogusławę z d. Strzelczyk. Jego zainteresowania naukowe objęły szeroki rejon północno-zachodnich Kujaw i wschodnich Pałuk, a liczne prace badawcze przyczyniły się do wzrostu znaczenia muzeum inowrocławskiego. Prowadził liczne prace archeologiczne na terenie Inowrocławia, m.in. w reliktach klasztoru franciszkanów. Wśród innych ważnych stanowisk badanych przez Czesława Sikorskiego wymienić należy badania w Szarleju-Arturowie, w Słaboszewie czy na terenie zamków w Nowym Jasińcu czy Wenecji. Na bazie materiałów z tego ostatniego stanowiska przygotował prace pt. „Zamek w pałuckiej Wenecji”, na podstawie której uzyskał w 1987 r. tytuł doktora nauk humanistycznych w zakresie historii w Wojskowym Instytucie Historycznym w Warszawie. Badania prowadzone nad zamkiem weneckim rozwinęły jego zainteresowania architekturą obronną, toteż te właśnie problemy, a konkretnie warownie archidiecezji gnieźnieńskiej stały się przedmiotem rozprawy habilitacyjnej, której nie zdążył jednak dokończyć. Poza licznymi opracowaniami naukowymi publikował także prace o charakterze popularnonaukowym, przewodniki i broszury. Prace te podejmowały nie tylko zagadnienia związane z wynikami badań archeologicznych, ale szeroko rozumianej historii – regionalnej, społecznej czy sztuki. Od 1 stycznia 1983 pełnił obowiązki miejskiego konserwatora zabytków, pełnomocnika wojewódzkiego konserwatora zabytków. Angażował się również w życie społeczne Inowrocławia. W latach 1990-1994 przewodniczył działającej przy Radzie Miejskiej Komisji ds. Nazewnictwa ulic, walnie przyczyniając się do tego, że proponowane zmiany w miejskiej toponomastyce były logiczne i wyważone. W 1990 r. kandydował z listy Komitetu Obywatelskiego do Rady Miejskiej, a w 1994 r. z listy Forum Gospodarczego, mandatu jednak nie uzyskał. W drugiej kadencji samorządu miejskiego został członkiem Komisji Budownictwa, Ładu Przestrzennego i Gospodarki Terenami. Zmarł 31 marca 2005 r. w Inowrocławiu.
 
Opracowane na podstawie:
Dariusz Karczewski, Czesław Sikorski 1943-1995. Nekrolog, Ziemia Kujawska, t. XI, 1995, s. 161-164.