Opublikowano 31 marca 2022
Bazą zupy jest kiszony w glinianym garnku (żurowniku) zakwas z żytniego chleba lub otrąb, a następnie dodawany do wrzącej wody z dodatkiem śmietany, kiełbasy, słoniny. Wywar przyprawia się ponadto cebulą, pieprzem i majerankiem. Tradycyjną zupę chętnie jadano na kujawskich wsiach, zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym, jako że była pożywna i rozgrzewająca. Najczęściej gospodynie serwowały ją na śniadanie, z kartoflami lub chlebem, a w zależności od zamożności gospodarstwa i okresu w roku z różną ilością produktów odzwierzęcych. W wydaniu świątecznym gotowano go na wywarze z wędzonej wieprzowiny.
Obecnie żur z potrawy codziennej stał się raczej zupą na szczególne okazje, obowiązkową zwłaszcza na wielkanocnym stole. We współczesnym wydaniu – zwanym zwykle żurkiem- do wywaru dodaje się białą kiełbasę, boczek wędzony, jajka na twardo, grzyby.
Żur kujawski w 2008 r. został wpisany na listę produktów tradycyjnych województwa kujawsko-pomorskiego, prowadzoną przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
