Praca: przemysł

CZAMAŃSKI Leopold

CZAMAŃSKI Leopold

(1839 – 1879), przemysłowiec narodowości żydowskiej.

Ur. w Izbicy Kujawskiej. Synem Hersza i Estery z domu Lande. W połowie XIX wieku przyjechał do Włocławka i rozpoczął pracę jako buchalter, a następnie zajął się handlem zbożem. W latach 70. utworzył sklep z produktami kolonialnymi i został przyjęty do włocławskiego Zgromadzenia Kupieckiego.
W 1891 r. przejął fabrykę fajansu we Włocławku – Nowa Włocławska Fabryka Fajansu L. Czamański (później Leopold Czamański S-ka), która z czterech zakładów produkujący fajans. Zmarł we Włocławku.

&nbsp
Oprac. na podstawie:

Rafalska A., Fajans włocławski w latach 1945–1991. O związkach sztuki, rzemiosła i przemysłu w PRL -u –

CIECHURSKI Ignacy

CIECHURSKI Ignacy

(1869 – 1939), przemysłowiec.

Ur. we Włocławku. Pochodził z niezbyt zamożnej rodziny. Po ukończeniu szkoły rozpoczął pracę fabryce H. Neumana. Początkowo był praktykantem, czeladnikiem i majstrem w fabryce. Na początku XX wieku założył Fabrykę Manometrów i Termometrów Ignacego Ciechurskiego. Z małego rodzinnego zakładu, powstała jedna z największych i nowocześniejszych fabryk wyrabiających przyrządy pomiarowe. W latach 20. i 30. XX wieku fabryka była wielokrotnie nagradzana na wystawach w całej Polsce. Ignacy Ciechurski zmarł w 1939 r.

&nbsp
Oprac. na podstawie:

Nikonowicz O., Ignacy Ciechurski, [w:] Zasłużeni dla Włocławka (XIII-XX wiek), Włocławek 1991.

CASSIRER Max

CASSIRER Max

(1857 – 1927), przedsiębiorca.

Ur. w Świętochłowicach na Górnym Śląsku. Pochodził z rodziny żydowskiej. W 1880 r. ukończył Gimnazjum Humanistyczne w Katowicach, a następnie rozpoczął studia we Wrocławiu i Berlinie. W 1882 r. zajął się handlem drewna w Gdańsku, a w 1887 r. – w Berlinie.
Od 1898 r. wszedł w branżę przemysłu celulozowego i założył spółkę „Włocławska Fabryka Sulfit-Celulozy I. & M. Cassirer”, a od 1899 r. uruchomiono fabrykę. W 1920 r. Max Cassirer sprzedał za 5 milionów marek polskich całą fabrykę.

&nbsp
Oprac. na podstawie:

Dziki T., Włocławska fabryka Sulfit-Celulozy I. & M. Cassirer w latach 1898–1920, „Studia Z Historii Społeczno-Gospodarczej” 2015, t. XV, s. 99-115.

Kujawsko-Pomorskie Centrum Dziedzictwa w Toruniu zostało powołane w 2021 r. przez Samorząd Województwa Kujawsko-Pomorskiego jako instytucję kultury.

50px-Logo_BIP_uproszczone.svg

Dane kontaktowe

Kujawsko-Pomorskie Centrum Dziedzictwa w Toruniu

  • Czerwona Droga 8,
    87-100 Toruniu
  • Biuro czynne od poniedziałku do piątku
    8:00-16:00

Ta strona korzysta z ciasteczek. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.