BISKUP Krzysztof
(1952 – 2000), chemik, wykładowca Politechniki Gdańskiej, badacz i popularyzator fortyfikacji nowożytnych.
Urodził się dnia 16 grudnia 1952 r. w Toruniu. Był najstarszym z trójki dzieci toruńskich historyków, Mariana (mediewisty) i Ireny z d. Janosz, (historyczki, archiwistki). Szkołę podstawową oraz liceum ogólnokształcące ukończył w Toruniu, gdzie uzyskała maturę w 1971 r. Zainteresowanie i znaczną wiedzę o fortyfikacjach nowożytnych ujawnił już w liceum. Stał się liderem grupy uczniów o podobnych zainteresowaniach, z którymi założył nieformalny Toruński Klub Fortołazów (1969-72). Podjęła ona m.in. współpracę z miejskim konserwatorem zabytków w Toruniu, stając się społecznym opiekunem zabytków toruńskich fortów. W tym okresie miał za sobą współpracę z Eugeniuszem Gąsiorowskim przy pierwszym konserwatorskim rozpoznaniu twierdzy Toruń, i pierwszą publikację na łamach czasopisma „Mówią Wieki”. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Chemii na Politechnice Gdańskiej, gdzie uzyskał dyplom inżyniera chemii w roku 1976. W następnych latach odbył studia uzupełniające, takie jak: kurs chemii materiałów budowlanych (w latach 1976-77), historia architektury, konserwacja zabytków i techniki budownictwa (w latach 1976-78). Równolegle pracował na Politechnice Gdańskiej w Katedrze Historii i Teorii Architektury Wydziału Architektury od 1976 na stanowisku pracownika inżynieryjno-technicznego, od 1982 asystenta, a od 1986 adiunkta. Szczególnym obiektem jego zainteresowań badawczych była problematyka konserwatorska budowli obronnych. Brał udział w wizjach lokalnych fortów oraz podejmował się inwentaryzacji obiektów fortecznych. Przeprowadzone obserwacje sprawiły, że aktywnie zabierał głos w kwestii oceny podejście do zabytków fortyfikacji w Polsce w 2. poł. XX w.. Formułował wytyczne konserwatorskie do fortyfikacji Torunia, Kostrzyna, Grudziądza, Gdańska, Świdnicy. Miał znaczący udział w przygotowaniu rewitalizacji Fortu Grodzisko i przeprowadzonej rewaloryzacji Fortu Biskupiej Górki w Gdańsku. W Srebrnej Górze zajmował się edukacją harcerskich przewodników w zakresie fortyfikacji oraz współpracował z harcerzami ze szkół górniczych z Katowic w Forcie Ostróg tworząc Harcerski Korpus Srebrnogórski. Angażował się w liczne inicjatywy społeczne i naukowe, za co był często nagradzany. Był członkiem, m. in. Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Towarzystwa Przyjaciół Fortyfikacji, Stowarzyszenia Konerwatorów Zabytków, Deutsche Gesellschaft für Festungsforschung, European Cathedrals Association (członkostwo honorowe). W 1997 został powołany przez Generalnego Konserwatora Zabytków do udziału w radzie krajowego programu „Ochrona i konserwacja architektury obronnej” oraz na rzeczoznawcę ministra kultury i sztuki w tej dziedzinie. Jego dorobek badawczy tworzy 65 publikacji i 44 prace niepublikowane. Zmarł 9 XI 2000 w Gdańsku, pochowany na tamtejszym cmentarzu Łostowickim.
 
Opracowane na podstawie:
Lech Narębski, Biskup Krzysztof (1952-2000), [w:] Polski Słownik Biograficzny Konserwatorów Zabytków [internet: http://www.skz.pl/skz_files/skz_glossary/index.html; dostęp 07.06.2023 r.]
